bir insanı sevmeye nereden başlanır

Bu soruya 15 Temmuz şehidi halil kantarcı "yokluğundan" . cevabını vermiş zamanında, çok güzel bi cevap değil mi yaa.. Not: başlık diğer sözlüklerde de olabilir açık uçlu bir soru diye açtım başlığı

ruhundan

hiç afilli bir cevap vermeyeyim , konuşmasından

kalbinden başlayın,devamı gelir zaten

bize nerden bittigini ögrettiler.

yüreğinden.

içinden.

gülüşünden .. ne de tatlı gülümser ya 💜

gülüşünden

onu tanımaktan, alışmaktan, birlikte vakit geçirmekten

(bkz: Ayağında ) Ne olmuş, ben ayak seviyorum. (bkz: Sermiyan midyat)

(bkz: kalpten kalbe bir yol vardır görülmez) Başlayabilecek yer mi olur lan? Gökyüzüne baktığımda bile seviyorum onu.

(#927836) +1

başlığı görünce aklıma yalnız halil ağabey geldi. rahmet olsun 2015’te atılan ‘yokluğundan tiviti

Karakteri ve mizacı.

Hikayesinden

Kimisi gözlerinden Kimisi saçlarından Kimisi zekasından başlar. Ama nerden başlarsan başla her yol yürekte biter.

Kendinden başla kardeş. Önce kendini sev kendini tanı sonra başkasını sev. Kendini sevmeden başkasına zulüm edersin sadece. Yapma

Kalbinden. Bir insanın kalbini severseniz her şeyi size güzel gelir.

karakterinden

Merhametinden

Seni düşünmesinden

Ben gülüşünden başladım

Karakteri abi sahiplenici ozelligi ile beni aliyor uzaklara goturuyor. Neyse ki o bilmiyor ve bilmeyecekte:/

Gülüşünden. İnsanın gülüşünün ardında çok şey yatıyor, kişiyle ilgili her şeyi ele veriyor. Samimi bir gülüşe tav olanlardanım.

O veya şu denilecek bir şey değil bence şaşırdığında tek kaşını kaldırması bile seni etkileyebilir

Yüz, kalbin aynasıdır. Kalpte gizli olan, yüzde meydana çıkar. Ama yüz demeseydim mutlaka zeka derdim.

Yürüyüşünden. Onu her gördüğümde içim titriyor.

ay ne biliyim öyle dümdüz dururken içime bi şey düştü gibi oldu. içime bi şey düşürmesinden herhalde

Onda kendinden bir şeyler bulmaya başladığında...

Davranışlarından. Karşındaki insanın sana olan tutumu güzel hissettiriyorsa o insanın nasıl göründüğünün, nasıl güldüğünün bi önemi yoktur.

Yokluğundan. O yokken de seviyorsak tamam babuş biz kıvama gelmişiz. Edit: ayrıca (bkz: Ben seni koşarken de seviyorum Hüsniye )

Saçma gelebilir ama kusurlarından. Yani demek istediğim güzel olanı herkes sever ama kusurlarına rağmen sevebilmek gerçek sevgidir diye düşünüyorum.

Kalbinden, bir insan kendisi için istediği ya da istemediği şeyleri bir başkası için de ne kadar isteyip, istemiyorsa o kadar güzeldir o kalp. Bencil olmayan kalbi sevmekten başlamak en güzeli.

Bakışlarından. Sana öyle bir bakar ki o bakışlar adeta bir ışın demeti gibi senin gözlerinin içine girer ordan beyin ve kalbe ayrılır. Bir nevi telepati gibi, insan insanı hissediyor bakışlarından.

Benim için üslup her şeydir. Kişi ne kadar doğru olursa olsun üslubu kötüyse sevemiyorum. Her zaman savunmuşumdur ; Yanlış üslup doğru sözün katilidir.

Ben genelde beş para etmez yeri nereyse oradan başlarım.

Neresinden başladığının ne önemi var. Sesini seversin, bakışlarını, düşüncelerini, bulunduğu ortamda ki samimiyetini sana hissettirdiklerini sevebilirsin bunlar hep bahane sen istedikten sonra anasının kuzusu olduğu içinde seversin doğru yolda eğri yürüdüğü içinde seversin.

Ebesinden

(#927836)

"yokluğundan" tutunamayanlar

Ahsh bundan sonra -durup bir bakıp, karşı taraf benim tarafımdan gerçekten sevilmek istiyor mu ? - noktasından başlayacağım. Sonra belamı sevip gidiyorlar işte;))

Düşüncelerinden. Bir insanın düşünceleri güzelse, kendine ait fikirleri varsa o kişi benim için sevilmeye değerdir.

Sen sevmek istedikten sonra bir bakışından, ses tonundan hatta yürüyüşünden başlarsın sevmeye.

Üslup... Güzel dişlerin eşlik ettiği bir gülümseme... Ve ukalalığın eşlik etmediği bir zeka...

Sevmeye niyetin oldu mu kaş göz bahane oluyor

Bunun genel bir sıralaması yoktur. Bir hareket yapar seversin. Davranışını seversin. Zekasını seversin. Güzelliğini seversin

seni sevmesinden başlarsın hayattan yeteri kadar ders aldıysan